Han Mes

Mes (Utrecht, 1950) studeerde van 1973 tot 1979 aan Academie Minerva te Groningen, waar hij afstudeerde in twee studierichtingen: Beeldhouwen en Monumentale Vormgeving.

Zijn werk omvat niet alleen grote monumentale projecten, maar ook klein plastieken, reliëfs, portretten en penningen. Daarnaast schrijft hij gedichten en maakt hij aquarellen.
Alle beelden worden vrijwel altijd door hem zelf uitgevoerd. Grootschalig werk wordt esthetisch èn technisch, ‘turn key’ opgeleverd.

Uitgangspunt voor Hans Mes bij zijn ontwerpen is het verzamelen van alle voor hem relevante gegevens met betrekking tot de opdrachtsituatie. De locatie wordt door hem vastgelegd op video, waarna hij zijn ontwerp digitaal in de al of niet bebouwde omgeving kan projecteren. Daardoor kan het beeld in zijn specifieke omgeving vooraf vanuit alle richtingen worden bekeken.

Ook toetst hij inhoudelijke en ruimtelijke criteria op hun communicatieve zeggingskracht. Pas daarna bepaalt hij met welke materialen en technieken de essentie van het ontwerp het beste kan worden overgebracht. Door deze werkwijze maakt hij niet alleen beelden in brons en/of steen, maar werkt hij ook met koper, hout, staal of water als beeldend middel. In een voor deze diverse technieken geoutilleerd atelier, waaronder een eigen bronsgieterij, werkt hij full time in opdracht.

Zelf karakteriseert hij zijn werk als een zichtbaar teken voor iets onzichtbaars.

De meeste schilderijen en tekeningen in zijn boek (Twee werelden) stammen uit de laatste jaren van de twintigste eeuw en de eerste twee jaar van de nieuwe eeuw. Ze geven een duidelijk beeld van wat Han Mes boeit. De vele landschappen uit deze periode getuigen van het Noord-Hollandse licht maar er zijn er ook enkele die de sfeer van Italië in zich dragen. Haar reizen naar Italië spelen een rol in haar herinnering.

Het kleurgebruik is lichter geworden, optimistischer en ondersteunt de sferen van de vele ontmoetingen met mensen in haar werk. De ontmoetingen zijn soms afwachtend en stil, op zoek naar betekenis en contact, zoals de scènes in het atelier. De confrontaties van mensen buiten het atelier, in grote open ruimtes of in het landschap, zijn directer en heftiger. Mensen zijn daar onderweg, op reis of in een duidelijk gesprek verwikkeld, hebben een actievere houding en staan open voor de buitenwereld.